ទៅម្ដង​រាង

តឺង…តឺង…តឺង…(ម៉ោង​ចេញ​លេង​ហើយ)

“ស៊ី​បាយ​ហើយ​នៅហ្អា៎?” ខ្ញុំ​និយាយ។ “នៅ​ទេ” មិត្ត​ខ្ញុំតប។
ចេញ​ទៅ​ក្រៅ​ថ្នាក់​ក៏​ឃើញ​អា​ពួកម៉ាក​ប៉ុន្មាននាក់​ទៀត​សុទ្ធ​តែ​មិនទាន់​ស្រស់​ស្រូប អាហារ​ពេល​ព្រឹក។ ហើយ​ក៏​នាំគ្នា​ចុះទៅក្រោម…..

មកដល់​ក្រោម…
“ស៊ី​បាយ​កន្លែងណា​ហ្អា៎?” នាំគ្នា​សួរ។ បន្ទាប់​មក​ក៏ចេះ​តែដើរៗ​ទៅ​ស្រាប់​តែ !អស់​កន្លែង​ហើយ កន្លែង​ណា​ក៏​ពេញ​ប៊ិបដែរ!… ឃើញ​របង​សាលា​គេ​បើក​ក៏​នាំគ្នា “តោះ​ទៅស៊ី​បាយ​នៅ​ក្រៅ​វិញ”។ ដើរ​ទៅដល់ !ណែន​ទៀត​ហើយ!។ ហើយក៏​មើល​ទៅ​ក្បែរ​កន្លែង​លក់​បាយ​នឹង, ឃើញ​កន្លែង​លក់​មីឆា និង​ទឹក​អំពៅគេ។ ទៅ​អង្គុយ​ប៉ុក, “អ៊ី! មី​ឆា​ម៉ាចាន” ខ្ញុំ​និយាយ, ពួកម៉ាក​ខ្ញុំ​វា​អ៊ីត​អីផ្សេង​ពីនឹង។ ពេល​ឆា​រួច​ឃើញ​មី​ម៉ា​កាវិច(តិច​ញ៉េប មិនបាន​មី​ឆុង​ម៉ា​កញ្ចប់​ផង) និង​ពង​មាន់​ម៉ាគ្រាប់ ហើយ​រស់​ជាតិ​អត់​ឆ្ងាញ់​អីតិច។ ពេល​ញ៉ាំ​រួច, “អ៊ី! គិតលុយ​អស់​ប៉ុន្មាន?”។ “អឺ​ផស់​អូនអែង​អស់ ៤០០០៛ ជាមួយ​ទឹក​អំពៅម៉ាកែវ(មួយកែវ​១០០០៛)” គាត់​តប។ គ្រាន់​តែ​លឺភ្លាម​ចង់​បោក​ក្បាល​នឹង​តុ​អោយ​ប្រកាច​តើ…មីម៉ាកាវិច មិន​ឆ្ងាញ់​ផង​អស់​៣០០០៛​ដែរ? តែ​បាន​អ៊ីត​ហើយ ក៏​អោយ​លុយ​គាត់​ទៅ។ គ្រាន់​តែ​ចេញ​បាន​បន្តិច នាំគ្នា​និយាយ​ដើមលាន់។ ៣០០០៛ បើ​យក​ទៅ​ទិញ​បាយ​ស្រូប​ក្នុង​សាលា​បាន ម៉ា​ឆ្អែត ហើយ​បាន​ទឹក​អំពៅ​ម៉ាកែវ​ហើយ សល់​៥០០៛ទៀត។………….ទៅ​ព្រឹក​មិញ​ម្ដង​នេះ រាង​ហើយ! លែងទៅ​ហើយ។