ពេលខ្លះ វាជារឿងល្អដែលយើងអាចអង្គុយនៅមួយកន្លែង ហើយសើរើរឿងរ៉ាវនានាដែលជួបប្រទះ មកសិក្សាអំពីវា ហើយស្វែងរកគុណប្រយោជន៍ចេញពីរឿងទាំងអស់នោះ។ ការដែលយើងដឹងច្រើនរឿង វានាំឲ្យយើងអាចគិតបានច្រើនផ្លូវ ច្រើនយ៉ាង ហើយអាចផ្សែផ្សំព្រឹត្តិការណ៍នានាក្នុងជីវិត ឲ្យក្លាយទៅជាបទពិសោធន៍ជីវិតថ្មីមួយ។ ព្រឹត្តិការណ៍កើតមានជុំវិញខ្លួនយើង គឺជាទុនដ៏សំខាន់ ពោលគឺវាប្រៀបបានដូចជាជីសម្រាប់បំប៉នជីវិត។ នៅថ្ងៃមួយនោះ ខ្ញុំអង្គុយតែម្នាក់ឯង (ហើយការពិតទៅ ខ្ញុំក៏ចូលចិត្តនៅតែម្នាក់ៗឯងដែរ) ហើយលើកយកព្រឹត្តិការណ៍កើតមានឡើងនៅក្នុងសង្គមបច្ចុប្បន្ន មករកមើលគុណប្រយោជន៍របស់វា ហើយចំណុចសំខាន់ៗដែលជាចលករធ្វើឲ្យព្រឹត្តិការណ៍នោះកើតមានឡើង។ កីឡាបាល់ទាត់ គឺជាប្រធានបទដ៏ធំមួយក្នុងរយៈពេលបីបួនឆ្នាំចុងក្រោយនេះ។ បើក្រឡេកមើលទៅដប់ឆ្នាំមុន ទំនងជាគ្មានការជជែកដេញដោលដូចពេលបច្ចុប្បន្ននោះទេ។ ខ្ញុំចូលចិត្តស្វែងយល់អំពីអ្វីមួយ លើសពីត្រឹមរូបរាងពិតរបស់វា។ ពាក្យថា កីឡាបាល់ទាត់ ទំនងជានឹកឃើញត្រឹមការណ៍ដែលមានមនុស្សដប់ម្ភៃនាក់ រត់ប្រដេញពេញតារាងដណ្ដើមយកដុំមូលមួយ។ ប៉ុន្តែខ្ញុំគិតផ្សេងពីនេះ។ សមិទ្ធផលដែលយើងបានឃើញសព្វថ្ងៃនេះ ប្រាកដណាស់ គឺវាមានចំណុចមួយចំនួនដែលយើងត្រូវលើកយកមកសិក្សា ហើយច្រោះយកចំណុចសំខាន់ៗ ដែលជាចំណុចរួមអាចយកទៅអនុវត្តបាននៅគ្រប់ទីកន្លែងផ្សេងៗទៀត។ នេះជាអ្វីដែលខ្ញុំចូលចិត្តធ្វើ។ អ្នកប្រហែលជាឆ្ងល់ថា ហេតុអ្វីបានជាខ្ញុំនិយាយតែអំពីកីឡាបាល់ទាត់? អ្ហឹម... មិនមែនខ្ញុំលម្អៀងនោះទេ ប៉ុន្តែត្រង់ថា កីឡាមួយនេះមានការផ្សព្វផ្សាយច្រើន ហើយក៏មានសមិទ្ធផលច្រើន ដែលខ្ញុំបានសង្កេតឃើញពីពេលកន្លងមក។ ខ្ញុំមិនមែនជាអ្នកចេះលេងកីឡាបាល់ទាត់ទេ ហើយទាំងនេះគ្រាន់តែជាចំណុចដែលខ្ញុំអាចលើកយកមកបង្ហាញក្រោមពាក្យ បទពិសោធន៍ជីវិត តែប៉ុណ្ណោះ។ ធ្វើអ្វីដែលខ្លួនឯងស្រលាញ់ពេញចិត្ត ពាក្យនេះ ទំនងជាអ្នកធ្លាប់បានឮឡើងស៊ាំត្រចៀកទៅហើយ។ ប្រាកដហើយ ដែលប៉ុន្មានពាក្យនេះក្លាយជាពាក្យយ៉ាងសាមញ្ញ ងាយស្រួលនិយាយជាទីបំផុត។ … Continue reading អ្វីដែលខ្ញុំបានរៀនពីកីឡាបាល់ទាត់កម្ពុជា
មួយជំហានបន្ទាប់បច្ចុប្បន្ន
តើអ្នកបានរៀបចំផែនការជីវិតបានយ៉ាងណាទៅហើយ? តើអ្នកធ្លាប់គិតថានឹងចង់ធ្វើអ្វី? តើអ្នកចង់រៀនអ្វីបន្ថែមទៀតទេ? តើអ្នកមានគម្រោងអ្វីខ្លះក្នុងជីវិត? សំណួរទាំងអស់នេះគឺជាសំណួរដ៏សែនពិបាកឆ្លើយចំពោះមនុស្សស្ទើរតែគ្រប់គ្នា។ ពេលយើងនៅក្មេងនៅឡើយ យើងដឹងតែរឿងម្យ៉ាងគត់គឺភាពសប្បាយនៅក្នុងជីវិត។ ក្រៅពីនេះគឺការទៅរៀននៅសាលា។ ពេលនោះយើងគ្មានគំនិតអ្វីដែលនឹងគិតដល់ការអភិវឌ្ឍខ្លួន និងរៀបចំផែនការជីវិតនោះទេ។ យើងហ៊ានធ្វើអ្វីដែលយើងចង់ យើងយំព្រោះប៉ាម៉ាក់មិនទិញអ្វីមួយឲ្យ យើងមិនខ្វល់ចំពោះក្មេងៗដទៃដែលធូរធារនិងមានរបស់របរប្រើច្រើនជាងយើង អ្វីដែលយើងគិតនោះគឺ «ធ្វើម៉េចឲ្យខ្លួនឯងសប្បាយ»។ ប៉ុន្តែមកដល់ពេលដែលយើងចូលវ័យជំទង់ គំនិតរបស់យើងក៏ចាប់ផ្ដើមផ្លាស់ប្ដូរ។ យើងចាប់ផ្ដើមច្រណែននឹងអ្នកដទៃ យើងចាប់ផ្ដើមខ្វល់ខ្វាយច្រើនអំពីការសិក្សា យើងកាន់តែវីវក់នឹងការសប្បាយរីករាយ យើងចាប់ផ្ដើមយល់អំពីភាពសប្បាយនឹងរបស់ទំនើប របស់ល្អ។ល។ ពេលនោះហើយដែលយើងចាប់ផ្ដើមផ្លាស់ប្ដូរទាំងឥរិយាបថ និងគំនិត។ ប៉ុន្តែរឿងទាំងនេះក៏អាស្រ័យទៅនឹងបរិយាកាសគ្រួសារដែរ។ រហូតដល់យុវវ័យ យើងក៏ចាប់ផ្ដើមផ្លាស់ប្ដូរកាន់តែខ្លាំង។ ហើយពេលនេះយើងម្នាក់ៗក៏ប្រែក្លាយខ្លួនជាប្រភេទមនុស្សទីទៃពីគ្នា ហើយយើងក៏ចាប់ផ្ដើមព្យាយាមគិតអំពីបញ្ហាដែលក្រសោបជុំវិញខ្លួនយើង។ ខ្លះខ្វល់ខ្វាយព្រោះបញ្ហាគ្រួសារ ខ្លះខ្វល់ខ្វាយអំពីសម្ភារៈទំនើបៗ ខ្លះខ្វល់ខ្វាយអំពីការសិក្សា ខ្លះចង់បានអាហារូបករណ៍ក្រៅប្រទេស ខ្លះខ្វល់ខ្វាយអំពីស្នេហា ខ្លះខ្វល់ខ្វាយអំពីអនាគត។ល។ នៅពេលនេះហើយដែលយើងចាប់ផ្ដើមដឹងខ្លួនឯងជាមនុស្សយ៉ាងណា ខ្សោយត្រង់ណា ពូកែត្រង់ណា ហើយអាចធ្វើឲ្យខ្លួនឯងសប្បាយបានប៉ុណ្ណា។ តែក៏មិនមែនទាំងអស់នោះទេ មានខ្លះក៏នៅតែសប្បាយវីវក់ភ្លេចការរៀបចំជីវិតរបស់គេឲ្យ ស្រស់បំព្រង ឲ្យប្រសើរ ហើយខ្ជះខ្ជាយគ្រាប់ពេជ្រដ៏មានតម្លៃទៅក្នុងភក់ ដែលពេជ្រនោះគឺជាជីវិតរបស់គេ។ ប្រសិនបើអ្នកភ្លេចគិតអំពីបញ្ហាអនាគត ឬជំហានបន្ទាប់នៃជីវិតរបស់អ្នកបច្ចុប្បន្ន អ្នកគួរតែចាប់ផ្ដើមគិតទៅ វាអាចនឹងហួសពេលចំពោះអ្នកខ្លះ តែបើអ្នកមានសង្ឃឹមថាមិនទាន់ហួសពេលនោះទេ ត្រូវចាប់ផ្ដើមវាឡើង។ អនាគតរបស់អ្នកជាអ្វី? ពេលនេះ យើងកំពុងឈរនៅលើកំណាត់ផ្លូវដ៏វែងអន្លាយមួយ ដែលមើលទៅមុខដាច់កន្ទុយភ្នែក … Continue reading មួយជំហានបន្ទាប់បច្ចុប្បន្ន
ក្នុងសង្គម – ហេតុអ្វីធ្វើការងារស្ម័គ្រចិត្ត?
នៅក្នុងសតវត្សទី ២១ នេះ នរណាៗក៏និយាយអំពីការងារស្ម័គ្រចិត្តនៅក្នុងសង្គម។ យុវជនខ្មែរជាច្រើនកំពុងចាប់អារម្មណ៍នៅក្នុងការងារស្ម័គ្រចិត្តនានាដែលត្រូវបានផ្សព្វផ្សាយនៅតាមបណ្ដាញសង្គម។ នេះគឺជាសញ្ញាដ៏ប្រសើរមួយនៅក្នុងសង្គមខ្មែរបច្ចុប្បន្ន ដែលពួកគេកើតមានគំនិតចូលរួមក្នុងការងារសង្គម និងជួយដល់សង្គមដែលពួកគេកំពុងរស់នៅ។ ឱកាសការងារស្ម័គ្រចិត្តធំៗ តែងកើតមានឡើងនៅតាមបណ្ដាទីប្រជុំជន តួយ៉ាងដូចជាទីក្រុងភ្នំពេញជាដើម។ ក៏ប៉ុន្តែនៅតាមបណ្ដាខេត្តក៏មានដូចគ្នាដែរ ហើយសំបូរមាននៅតាមសហគមន៍នានា។ នៅក្នុងអត្ថបទប្លក់នេះ ខ្ញុំសុំនិយាយត្រឹមតែការងារស្ម័គ្រចិត្តទ្រង់ទ្រាយធំ – ការងារស្ម័គ្រចិត្តនៅតាមទីប្រជុំជន។ តើអ្នករំពឹងអ្វីខ្លះពីការងារស្ម័គ្រចិត្តក្នុងសង្គម? អ្វីដែលអ្នកចូលរួមការងារស្ម័គ្រចិត្តតែងប្រាថ្នាចង់បានធំបំផុតនោះ គឺ «បទពិសោធន៍» ។ នរណាក៏ចង់បានបទពិសោធន៍ ព្រោះគេបានរំពៃគិតមើលទៅពេលខាងមុខថា បើដាក់ពាក្យសម្ភាសការងារ ប្រាកដជាត្រូវមានបទពិសោធន៍ណាមួយនៅក្នុង CV ។ ដូច្នេះហើយទើបការងារស្ម័គ្រចិត្តគឺជាប្រភពបទពិសោធន៍ដ៏ចម្បងមួយ។ ក្រៅអំពីបទពិសោធន៍ ក៏នៅមានរឿងរ៉ាវជាច្រើនទៀតដែលគេចង់ទទួលបានមកវិញ មានដូចជាមិត្តភាព (ស្គាល់មនុស្សថ្មីៗ), វឌ្ឍនភាពនៃសង្គម, ពង្រឹងសមត្ថភាពការងារ ។ល។ ជាទស្សនៈផ្ទាល់ខ្លួន ប្រសិនបើយើងដាក់ចិត្តចូលរួមក្នុងកិច្ចការនោះហើយ (ឬបើយើងដាក់ពាក្យជាប់ឈ្មោះ) យើងប្រាកដជាទទួលបានបទពិសោធន៍ដោយឯកឯង ដូច្នេះយើងគួររកមើលចំណុចណាមួយជាប្រយោជន៍ដ៏ធំសម្រាប់សង្គម ព្រោះយើងធ្វើការងារសង្គម។ ចំពោះខ្ញុំ ខ្ញុំចង់ចំណាយពេលវេលានិងកម្លាំងមួយចំនួន ដើម្បីជួយដល់សង្គមឲ្យមានភាពរីកចម្រើន និងដើម្បីរៀបចំកម្មវិធីអ្វីមួយឲ្យមានភាពប្រសើរឡើងសម្រាប់អ្នកមកចូលរួម។ ចូលរួមការងារសង្គមស្ទើរគ្រប់ពេលវេលា? គ្រាន់តែជាទស្សនៈរបស់ខ្ញុំ និងការដែលខ្ញុំធ្លាប់បានឃើញមកខ្លះ យើងគួរជ្រើសយកពេលសមស្របមួយសម្រាប់ការងារសង្គម។ យើងមានខ្លួនតែមួយប៉ុណ្ណោះ ដូច្នេះត្រូវជ្រើសយកពលមួយដែលល្អ ហើយធ្វើការងារសង្គមណាដែលគិតថាពាក់ព័ន្ធនឹងជំនាញដែលខ្លួនកំពុងធ្វើនិងចង់ធ្វើ ហើយថែមទាំងគិតថាពេញចិត្តដោយខ្លួនឯង។ នៅពេលយើងមានបំណង … Continue reading ក្នុងសង្គម – ហេតុអ្វីធ្វើការងារស្ម័គ្រចិត្ត?
បេសកកម្ម «ពួកគេត្រូវការយើង»
បេសកកម្ម ពួកគេត្រូវការយើង ឬ They Need Us ត្រូវបានរៀបចំឡើងដោយការចូលរួមនៃក្រុមមេឌា និងក្រុមការងារទំព័រនានានៅក្នុង Facebook រួមមាន៖ PeyPey Dy, Troll Khmer, Lion Media, Holy Spring និង ខ្មែរ GAG ។ បេសកកម្មនេះគឺ ដើម្បីផ្ដល់ភាពកក់ក្ដៅដល់អ្នកខ្វះខាតដែលគ្មានជម្រកច្បាស់លាស់ នៅតាមមាត់ទន្លេ។ ពួកគេបានចូលជាថវិកាម្នាក់បន្តិចៗ និងខោអាវមួយចំនួនផ្ដល់ទៅឲ្យអ្នកទាំងនោះ។ នេះគឺជាសកម្មភាពដ៏គួរឲ្យកោតសរសើរមួយ ដែលបង្ហាញអំពីការចូលរួមនៅក្នុងសង្គមរបស់យុវជនខ្មែរ មិនថាច្រើនឬតិច។ ខ្ញុំសង្ឃឹមថានឹងបានចូលរួមក្នុងសកម្មភាពបែបនេះ ហើយក៏រំពឹងថានឹងឃើញមានសកម្មភាពបែបនេះជាបន្តបន្ទាប់ទៀតនៅក្នុងសង្គមមួយនេះ។ សូមមើលវីដេអូខាងក្រោមនេះ។ [youtube https://www.youtube.com/watch?v=oI7yJqGPCPk ]
I’m a Ukrainian, we want to be free from the dictatorship
កំណើនហាងតែតជ់
ខ្ញុំមិនមែនជាអ្នកនិយមភេសជ្ជៈតែគជ់ទេ ប៉ុន្តែម្ដងម្កាល ចូលចិត្តវាដែរ។ បើតាមខ្ញុំចាំ ចាប់តាំងពីដើមឆ្នាំ ២០១២ មក មានកំណើនហាងកាហ្វេយ៉ាងច្រើនលេចចេញព្រោងព្រាតពេញទីក្រុងភ្នំពេញ ជាពិសេសនៅតាមតំបន់ពាណិជ្ជកម្មមួយចំនួន និងក្បែរៗគ្រឹះស្ថានសិក្សានានា។ ស្របពេលនោះដែរ ហាងភេសជ្ជៈតែគជ់ [និងកាហ្វេ] ក៏ចាប់ផ្ដើមដុះឡើងម្ដងមួយៗ ហើយរីករាលដាលទៅជាច្រើនកន្លែង មិនថាតូច ឬធំឡើយ។ បើនិយាយពីនៅក្បែរគ្រឹះស្ថានសិក្សាវិញនោះ ស្ទើរតែនិយាយថា មិនអាចគ្មានហាងតែគជ់ [និងកាហ្វេ] បានឡើយ។ បើយើងនិយាយអំពីហាងកាហ្វេ [និងនំប៉័ង] រួមមាន៖ Brown, TOUS les JOURS, Gloria Jean's, Costa និងផ្សេងៗទៀត។ ខ្ញុំមិនទាន់បានចូលភ្លក់អស់ទេ។ 😀 ហើយបើយើងនិយាយអំពីហាងតែគជ់ [និងកាហ្វេ] រួមមាន៖ Gong Cha, Chatime, Babo, KOI (ទើបបើក) និងហាងតូចៗជាច្រើនថែមទៀត។ ហើយយុវជនជាច្រើនចូលចិត្តទៅហាងតែគជ់ទាំងនោះ ប៉ុន្តែខ្ញុំចូលចិត្តទៅហាងកាហ្វេ [និងនំប៉័ង] ច្រើនជាង។ ហាងតែគជ់ទាំងនោះ បានបង្កើតការផ្សព្វផ្សាយជាច្រើនតាមវិធី និងការចំណាយរៀងៗខ្លួនដើម្បីទាក់ទាញអតិថិជន។ ឃើញថា ការផ្សាយរបស់គេមានលក្ខណៈគួរឲ្យទាក់ទាញមែន ជាពិសេស … Continue reading កំណើនហាងតែតជ់
វិថីជីវិតខ្ញុំ
ពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ អាយុចេះតែកើនជាលំដាប់។ ទើបតែកើតពីថ្ងៃមុនសោះ ឥឡូវរៀនឆ្នាំទី១បាត់ទៅហើយ។ ជីវិតខ្ញុំសប្បាយរីករាយនៅពេលសប្បាយ ហើយកើតទុក្ខនៅពេលកើតទុក្ខ (និយាយដូចអត់និយាយ)។ ភាពខ្ជិលច្រអូស (ពេលខ្លះ) គឺជាមិត្តនឹងខ្ញុំ។ ខ្ញុំតែងគិតថាថ្ងៃមួយនឹងក្លាយជាមនុស្សឧស្សាហ៍ព្យាយាមដូចមនុស្សមួយចំនួន ប៉ុន្តែវាមិនអាចទៅរួច តែបើខ្ញុំប្រឹងប្រែង នោះប្រាកដជាបាន (អ្នកណាក៏និយាយអ៊ីចឹង)។ មានរឿងជាច្រើនដែលខ្ញុំចង់រៀបរាប់ តែមិនដឹងថាត្រូវចាប់ផ្ដើមពីត្រង់ណាទៅទេនេះ! អ្ហឹម... គិតថាត្រង់នេះទៅមុនចុះ។ ខ្ញុំចេះតែឆ្ងល់ថា ហេតុអីពេលខ្លះខ្ញុំមើលមកជីវិតខ្លួនឯង ហាក់ដូចជាខុសប្លែកពីអ្នកដទៃអ៊ីចឹង? ត្រូវហើយ កម្រនឹងមានមនុស្សណាដូចគ្នាណាស់។ ខ្ញុំចាត់ទុកខ្លួនឯងជាមនុស្សខ្ជិលម្នាក់ ហើយវាជាការពិត។ បើនិយាយរឿងរៀនវិញ ពូកែរៀន ក៏មិនមែន រៀនពូកែ ក៏មិនអាច។ តែខ្ញុំដឹងត្រង់ចំណុចមួយដែលខ្ញុំមានគឺ ពេលខ្ញុំស្រលាញ់ចូលចិត្តអ្វី ខ្ញុំតែងចំណាយពេលដាច់យប់ ដើម្បីរៀន និងដោះស្រាយវា។ ប្រសិនបើខ្ញុំប្រឹងរៀនមេរៀនសាលាអ៊ីចឹងដែរនោះ មិនដឹងជាពូកែដល់ណាទេ តែបានត្រឹមតែស្រមៃប៉ុណ្ណោះ។ ខ្ញុំតែងមានក្ដីស្រមៃ ហើយក្ដីស្រមៃខ្លះ ខ្ញុំមិនដឹងថាសម្រេចដោយបែបណាទេ។ ខ្ញុំស្រមៃថាចង់ក្លាយជាអ្នកសរសេរកម្មវិធីកុំព្យូទ័រមួយដែលមានសមត្ថភាពគ្រប់គ្រាន់ អាចផលិតកម្មវិធីផ្សេងៗបាន។ ខ្ញុំស្រមៃចង់ទៅធ្វើការនៅក្រុមហ៊ុន GOOGLE (គួរឲ្យចង់សើចណាស់ 😆 )។ មានក្ដីស្រមៃខ្លះដែលខ្ញុំបានសម្រេច ហើយខ្ញុំជឿលើខ្លួនឯងថា ព្យាយាមធ្វើអ្វីដែលខ្លួនឯងចង់បាន ឬធ្វើអ្វីដែលពាក់ព័ន្ធនឹងអ្វីដែលយើងចង់បាន មិនយូរមិនឆាប់ វានឹងលេចចេញរូបរាងឡើង។ … Continue reading វិថីជីវិតខ្ញុំ
បាតុកម្មនិងឥទ្ធិពលបណ្ដាញសង្គម
បាតុកម្ម... គ្រាន់តែឮពាក្យនេះ មានមនុស្សមួយចំនួនបានលើកឡើងថា បាតុកម្មហ្នឹងហើយជាមុខរបរបន្ថែមរបស់បក្សជំទាស់។ តែមានខ្លះវិញថា បាតុកម្មហ្នឹងហើយជាមូលហេតុធ្វើឲ្យមានអសន្តិសុខសង្គម។ ហើយក៏មានខ្លះទៀតគាត់បញ្ចេញយោបល់ថា បាតុកម្មហ្នឹងគឺមកពីគេមិនសុខចិត្ត។ បើតាមខ្ញុំចាំ ចាប់តាំងពីដើមខែធ្នូ ឆ្នាំ២០១៣ មក បាតុកម្មត្រូវបានធ្វើជាបន្តបន្ទាប់ដូចជាបាតុកម្មរបស់បក្សជំទាស់ បាតុកម្មរបស់កម្មករទាមទារប្រាក់ខែគោលខ្ពស់ដល់ ១៦០ដុល្លារ និងបាតុកម្មរបស់សមាគមផ្សេងៗទៀត។ វាជាការពិតដែលថាប្រទេសកាន់របបប្រជាធិបតេយ្យ រាស្ត្រមានសិទ្ធិធ្វើបាតុកម្មតវ៉ាលើបញ្ហាដែលខ្លួនមិនសុខចិត្ត ប៉ុន្តែវាជារឿងគួរឲ្យសោកស្ដាយទៅវិញនៅពេលដែលបាតុកម្មអហិង្សាទាំងនោះបានប្រែក្លាយទៅជាហិង្សា (កុប្បកម្ម)។ ចាប់តាំងពីបាតុកម្មបានកើតឡើង ព័ត៌មានត្រូវបានចែករំលែកយ៉ាងរហ័សពីមនុស្សម្នាក់ទៅមនុស្សម្នាក់ទៀត ជាពិសេសនៅក្នុងបណ្ដាញសង្គម Facebook និង Twitter ។ តួយ៉ាងនៅក្នុងព្រឹត្តិការណ៍ម្សិលមិញ និងថ្ងៃនេះគឺជារឿងដែលកំពុងឆេះក្ដៅគគុកនៅក្នុងបណ្ដាញសង្គម ហើយមានមនុស្សជាច្រើនបានបញ្ចេញប្រតិកម្មលើការបង្ក្រាបរបស់កងកម្លាំងមានសមត្ថកិច្ចនៅផ្លូវវ៉េងស្រេង។ បណ្ដាញសង្គមទាំងពីរនេះបានប្រែខ្លួនជាឧបករណ៍យ៉ាងសំខាន់សម្រាប់ផ្សាយដំណឹងបានយ៉ាងរហ័ស មិនថាមនុស្សសាមញ្ញ ឬអ្នកនយោបាយ ឬជនល្បីល្បាញសុទ្ធតែប្រើវាដើម្បីផ្សព្វផ្សាយ ហើយដំណឹងមួយចំនួននោះពុំមានផ្សាយនៅក្នុងទូរទស្សន៍នោះឡើយ។ នៅថ្ងែនេះជាថ្ងៃគួរឲ្យសោកសៅនៅពេលដែលការបង្ក្រាបក្រុមបាតុករឈានដល់មានអ្នកស្លាប់ និងរបួសច្រើននាក់។ អ្វីដែលយើងចង់ឃើញគឺបាតុកម្មអហិង្សា ដែលគ្មានអ្នកស្លាប់ គ្មានអ្នករបួស ហើយទទួលបានការដោះស្រាយដ៏សមរម្យមួយពីស្ថាប័នមានសមត្ថកិច្ចលើអ្វីដែលរាស្ត្រចង់បាន។ ខ្ញុំគិតថាអ្នកទាំងអស់គ្នាបានដឹង ឃើញ និងឮអំពីព័ត៌មានទាំងនេះហើយ ហើយខ្ញុំសង្ឃឹមថាព្រឹត្តិការណ៍នេះនឹងស្រាកស្រាន្តជាបន្តបន្ទាប់ ហើយរដ្ឋាភិបាលអាចស្វែងរកដំណោះស្រាយមួយដើម្បីស្រាយចំណងបញ្ហានេះ។ ដោយឡែក នៅរឿងមួយទៀតដែលមកដល់ថ្ងៃនេះហើយ ខ្ញុំហាក់មិនទទួលបានព័ត៌មានបន្ថែមសោះអំពីការបាត់បង់ព្រះសារីរិកធាតុ។ តើការស្វែងរកដល់ណាហើយ? តើព្រះសារីរិកធាតុត្រូវបានគេលួចទៅលក់នៅឯណា? ឬក៏ត្រូវគេយកទៅទុកនៅឯណា? រដ្ឋាភិបាល អ្នកគឺជាឪពុកម្ដាយរបស់ប្រជារាស្ត្រ សូមអ្នកស្រលាញ់រាស្ត្រឲ្យដូចជាបុត្ររបស់អ្នក … Continue reading បាតុកម្មនិងឥទ្ធិពលបណ្ដាញសង្គម
ឆ្នាំចាស់ផុតទៅ បន្សល់ទុកនូវ…
មួយឆ្នាំៗកន្លងផុតទៅយ៉ាងឆាប់រហ័ស... ហើយក្នុងមួយឆ្នាំៗ យើងប្រាកដជាបានធ្វើអ្វីមួយ ឬច្រើនជាក់ជាមិនខាន។ ចំណែកខ្ញុំ ខ្ញុំមិនដឹងថាខ្ញុំបានធ្វើអ្វីនោះទេ។ អាចថាមិនច្បាស់ ក៏ថាបាន។ ខ្ញុំគ្រាន់តែចាំបានថា ខ្ញុំបានសម្រេចរឿងបីសំខាន់ៗបំផុតនោះគឺ៖ ខ្ញុំបានបញ្ចប់ថ្នាក់វិទ្យាល័យ ជាមួយនឹងលទ្ធផលល្អប្រសើរ។ ខ្ញុំបានចាប់ផ្ដើមជីវិតមហាវិទ្យាល័យក្នុងមុខជំនាញដែលខ្ញុំចូលចិត្ត។ ខ្ញុំទទួលបានការងារធ្វើ។ ហើយ... ក្រៅអំពីរឿងផ្ទាល់ខ្លួននោះ គឺព្រឹត្តិការណ៍សង្គមវិញម្ដង។ ឆ្នាំ ២០១៣ ជិតកន្លងផុតទៅហើយ ប៉ុន្តែបញ្ហាដែលកើតមានឡើងគឺស្ទើរតែមិនចេះចប់មិនចេះហើយ។ បាតុកម្មស្ទើររាល់ថ្ងៃ ដូចជាបាតុកម្មទម្លាក់លោកនាយករដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន សែន បាតុកម្មទាមទារការបោះឆ្នោតឡើងវិញ បាតុកម្មទាមទារប្រាក់ខែគោលសម្រាប់កម្មករ ហើយបញ្ហាដែលនៅក្ដៅនោះ គឺបញ្ហាដីធ្លី (ព្រៃឈើ ដីសម្បទាន ផ្ទះសំបែង)។ ខ្ញុំរំពឹងថា ឆ្នាំថ្មីខាងមុខនេះ មេដឹកនាំនយោបាយអាចស្វែងរកមធ្យោបាយដើម្បីបន្ថយកម្ដៅបញ្ហាទាំងនេះ។ អ្វីៗតែងមានការផ្លាស់ប្ដូរ ទោះតិចក្ដី ច្រើនក្ដី។ ខ្ញុំសូមជូនពរឲ្យអ្នកទាំងអស់គ្នា ទទួលបានភាពសប្បាយរីករាយសម្រាប់បុគ្គលខ្លួនផ្ទាល់ និងក្រុមគ្រួសារ។ 🙂 សួស្ដីឆ្នាំថ្មី!
ពុម្ពអក្សរ រមនា (Romnea)
ជម្រាបសួរ! នាពេលឥឡូវ ខ្ញុំមិនសូវមានពេលមកសរសេរប្លក់សោះ។ ប៉ុន្តែថ្ងៃនេះខ្ញុំឆ្លៀតមកសរសេរប្លក់មួយពីពុម្ពអក្សរថ្មីរបស់ខ្ញុំ ដែលដាក់ឲ្យប្រើជាសាធារណៈនៅថ្ងៃនេះ។ អក្សរនេះខ្ញុំធ្វើរួចប្រហែលជាង១ខែហើយ តែកំណត់ពេលថានឹងដាក់ឲ្យប្រើនៅចុងខែវិច្ឆិកានេះ។ អក្សរនេះត្រូវបានរចនាឡើងជាលក្ខណៈអក្សរក្រាស់ ប្រើសម្រាប់ចំណងជើង ជាពិសេសចំពោះអក្សរធំៗនៅលើក្របសៀវភៅ និងលើផ្ទាំងបដាជាដើម។ ខ្ញុំបានរៀបវាជាពីរបែបគឺត្រង់ និងទ្រេត។ អក្សរនេះអាចប្រើបានសម្រាប់កម្មវិធី Adobe ដូចពុម្ពអក្សរដទៃទៀតដែរ។ ថ្វីបើខ្ញុំធ្លាប់ធ្វើពុម្ពអក្សរជាងដប់មកហើយក្ដី ប៉ុន្តែខ្ញុំជឿថាកំហុសនៅតែមាន។ ដូច្នេះប្រសិនបើអ្នកទាំងអស់គ្នា មានមតិរិះគន់អ្វីទាក់ទងនឹងពុម្ពអក្សរទាំងឡាយ សូមបញ្ចេញមតិនៅខាងក្រោមនេះ។ សូមចូលទាញយកពុម្ពអក្សរនេះនៅក្នុងទំព័រ http://wp.me/POa8O-sL ។ សូមរីករាយជាមួយនឹងពុម្ពអក្សរថ្មីនេះ! 🙂
ទេព សុវិចិត្រ 